فروغ مشعل حجب و حیاست عصمت زینب            عـفاف یافـته قدر و بها ز شیمت زینب

به قرن‌ها رسد آوای آن سروش که خواند            به گوش اهل دل آوای شأن و حشمت زینب

چنان به لرزه در آورد کاخ ظلم و ستم را            که شام قبضه شد اندر ید حکومت زینب

علی و فـاطمه مام و پدر حـسین برادر            خدای کرده به خلقت تمام نعـمت زینب

اصول سفسطه باطل شد از نفوذ کلامش            نگر به فلسفه حق و رمز حکمت زینب

به هر کجا که خـلل بود در بنای دیانت            بدل به کاخ مشیـّد شد از مـرمّت زینب

نه از حجاب فزون گشت قدر حجب و عفافش            که داده عزّ و شرف بر حجاب عصمت زینب

در آستان جلال عفاف و شرم و وقارش            فکند پرده به رخ مه؛ به پاس حرمت زینب

به دور خلوت طاعت‌گه خلوص و سجودش            فلک به طوف؛ که یابد صفا ز رحمت زینب

به سایـه‌سار عـبا شد مـنام او ز بـرادر            که تاب مهـر نیابد مجـال زحمت زینب

به طف که بود غشای عیون حجاب ضلالت            فروغ پرده جهانگیر شد ز همت زینب

حـسین را قـلم عـشق تا نوشت شهـادت            اسارت از ازلی عهد گشت قسمت زینب

به حق که خصم خدا و رسول بوده و باشد            کسی که داشته «عابد» به دل خصومت زینب

شیمت؛ شیمه به معنی خوی و خلق و خصلت

مترادف مشید: استوار، محکم، قرص، مرتفع، برافراشته

مترادف منام: خواب، رویا، خوابگاه